Isis – 20 Minutes/ 40 Years
Vanochtend fietste ik naar de bushalte, om lijn 315 naar Groningen te nemen. Ik had wel verwacht dat het vrij rustig zou zijn en die voorspelling kwam uit, want er stond maar één man bij de halte. En het was een man met een blindenstok. Hij staat daar wel vaker en mijn hoofd schiet dan altijd meteen vol met dilemma’s:
“Zal ik hem groeten?
Misschien schrikt hij wel van me, dat zou ook sneu zijn.
Maar hij hoort m’n voetstappen toch wel?
Er zijn hier wel veel autogeluiden natuurlijk.
Toch groeten.”
De man groet vrolijk terug. Dan ga ik op het bankje achter hem zitten en denk ik verder:
“Zou hij het vervelend vinden als ik achter hem zit?
En zich afvragen wat ik in godsnaam doe? (zitten, kuchen, in m’n tas grabbelen)
Hoe zou hij zijn veters strikken?
En zijn koffer inpakken?
Zou hij iets geven om hoe zijn haar zit?”
Tja. Soms krijg ik de indruk dat ik misschien iets teveel denk. Lang had ik niet de tijd om aandacht aan dit soort dilemma’s te besteden, aangezien René langskwam met zijn auto en ik met hem meereed, want hij moest toch naar Groningen. Overigens vroeg de man wel aan me of het de bus was, toen René zijn auto stopte.
Daarnaast was de post- en shopactie in Groningen zeer succesvol! =D
Peace.
speedingblackrain 